Çırağan Caddesi

Bu caddeye bağlılığımın temelleri daha Ortaköy Meydanı'nda çocuk parkı olduğu yıllara dayanır, ta "bir kez daha sallanayım anne" yaşlarına. Sonrasında ise 2002 yılında yanan ve Türk Hava Yolları'na kiralanan şu aralar restorasyon çalışmaları sonucunda otel olacak olan Fehime Sultan Yalısı okul adıyla da Gazi Osman Paşa Ortaokulu yıllarına. Bayılırdım okuldan dönüş yoluma; çınar ağaçlarının gölgesinden yürümek, kışları çınar yapraklı halıdan yürümek, o duvar buyunca hayallere dalmanın sınırı yoktu bana. Her yıl bir yaprak saklamak, o yıllardan kalma bir alışkanlık...  Neyse efendim, benim gibi bu caddeye bağlı bir insan daha var: Behçet Necatigil.

Behçet Necatigil, Beşiktaş'ını çok sever, şiirlerinde de semtine dair dizelerle karşılaşmak çok mümkündür. Ama canım Çırağan Caddesi'ni bir başka sever kendisi. Öğrencisi olduğu, üstüne de 15 yıl kadar öğretmenlik yaptığı Kabataş Lisesi (O zamanlar Kabataş Erkek Lisesi) yoluna sadakatini, kızı Ayşe Sarısayın vasıtasıyla öğrendiğimiz okul arkadaşı "Tahir Alangu"ya yazdığı mektuplardan bir nebze de olsa anlıyoruz. Tarih 4 Ekim 1937...

"...Ne kadar isterdim Beşiktaş - Ortaköy yolunun üzerinde olmayı. Bir duvar dibinden, bir kedi gibi sürtünerek yürümeyi. Hani sesinle susar, yürür ve susardık. bir köşebaşına gelince ben, sana sezdirmemeye çalışarak firari bir nazar atfederdim görünmeyen bir eve doğru hani... (...) Beşiktaş - Ortaköy yolunda yürüdükçe beni hatırla. Neye bağlıyım bu kadar o yola. Ve neye bu kadar istiyorum daima o yolda yürümeyi.
Fütura ram arka sokakları, gürültünün erişemediği arka sokakları, bir şey düşünmemeye kendini zorlayarak dolaşmanın sırasıdır Tahir. Dolaşmanın sırasıdır."

Dolaşmanın tam da sırasıdır, bir akşam serinliğinde çıkın ve yürüyün bu yaşayan tarihi yolu, şimdiden iyi yolculuklar...